به نقل از «فرارو»

شیک‌پوش‌ها در لوکس‌ترین خیابان شهر تهران

تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۶۹۸۴

خیابان «لاله‌زار» و «لاله‌زارنو» قبل از غرق شدن در مغازه‌های الکتریکی و لوسترفروشی‌ها به‌خصوص دهه‌های ۲۰ تا ۴۰ لوکس‌ترین خیابان شهر بود و محل رفت‌وآمد آلامد‌ها و جوانانی که می‌خواستند به روزترین و شیک‌ترین لباس‌ها را داشته باشند.

به گزارش همشهری آنلاین، حضور خیاطی‌های متعدد در خیابانی که به شانزه‌لیزه طهران شهره بود، هر روز صبح پای خیلی‌ها را برای سفارش و پرو لباس به این خیابان می‌کشاند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حالا بافت لاله‌زار تغییر کرده و دیگر خبر از مزون‌های لباس معروف و آرایشگاه‌ها و پارچه‌فروشی‌ها نیست. اما هنوز در طبقه‌های بالای هر پاساژ می‌توان یکی، دو کارگاه خیاطی را دید که مثل جزیره‌های خالی از سکنه، از حضور مشتری و کارگران متعدد خالی است. البته همچنان چراغ این کارگاه‌ها روشن است و تک و توک مشتریانی هستند که به این خیاطی‌ها سر بزنند.

صاحب مزون‌ها، واکسی‌های خیابان لاله‌زار را صدا می‌زدند تا در مدتی که مشتری در کارگاه است کفش‌هایش را واکس بزنند و بیاورند. مزون‌های خیاطی ۲ بخش مجزا از هم داشت؛ یکی فضای کارگاه که کارگران در آن مشغول دوخت ودوز بودند و دیگری اتاق پرو که مبله و شیک و مرتب بود و مشتریان در آن به انتظار آماده شدن لباس و پرو می‌نشستند. حالا اغلب خیاطی‌های باقیمانده در لاله‌زار این دو فضا را یکی کرده‌اند یا یکی را اجاره داده‌اند، چون دیگر به کارشان نمی‌آید. در گفتگو با چند نفر از خیاط‌های قدیمی لاله‌زار خاطرات سال‌های اوج این خیابان را بررسی کرده‌ایم.

لاله‌زار در اوج

پشت میز کار ایستاده است و اتوی آهنی را روی پارچه‌هایی که به هم کوک خورده‌اند می‌کشد. اتو کشیدن که تمام می‌شود ۲ تکه پارچه دیگر را در دست می‌گیرد؛ انگشتانه و سوزن را برمی‌دارد و مشغول دوخت می‌شود. «رضا عربی» از کودکی خیاطی را با وردستی شروع کرده است. حالا خودش «اوستا» شده. کارگاهی که چند سالی می‌شود دیگر به هیچ شاگردی نیاز ندارد و خودش یکتنه تمام سفارش‌ها را تحویل مشتری می‌دهد. او می‌گوید: «تا ۲۰، ۳۰ سال پیش اینجا رونق خیلی زیادی داشت. تمام مغازه‌های طبقه همکف پاساژ‌ها پارچه‌فروشی و طبقه‌های بالایی هر پاساژ پر بود از کارگاه‌ها و مزون‌های خیاطی که سفارش‌های مشتریان را می‌دوختند. زمانی در همین کارگاه بیش از ۱۰ نفر کار می‌کردند، اما امروز آنقدر مشتری کم شده که هر کس به تنهایی می‌تواند این سفارش‌ها را انجام دهد.»

او از روزگاری می‌گوید که در هر پاساژ خیابان لاله‌زار و لاله‌زار نو حداقل ۱۵ کارگاه خیاطی وجود داشت: «از لاله‌زار پایین تا لاله‌زار بالا پر بود از پاساژ‌هایی که کارگاه‌های خیاطی در آن‌ها دایر شده بود. همه آن‌ها هم همیشه مشتری داشتند و سرشان شلوغ بود. حالا اغلب آن‌ها به انبار یا مغازه‌های الکتریکی تبدیل شده است. آن‌هایی هم که باقی مانده‌اند فقط یک بخش از کارگاه را استفاده می‌کنند و قسمت دیگر آن را برای تأمین هزینه‌های خود به الکتریکی‌ها اجاره داده‌اند.»

مغازه‌های الکتریکی از همان دهه‌های ۳۰ و ۴۰ در لاله‌زار پایین، بین میدان توپخانه و چهارراه مخبرالدوله به چشم می‌خوردند و لوازم برقی می‌فروختند. هیچ‌کدام از خیاط‌ها و مزون‌دار‌های لاله‌زار فکرش را نمی‌کردند که روزگاری این خیابان به تصرف مغازه‌های الکتریکی درآید.

مشتریان دست به جیب

کارگاه خیاطی‌اش مثل دیگر کارگاه‌های باقیمانده از قدیم ۲ بخش تودرتو دارد. «محمد فیض‌آبادی» از دهه ۴۰ در لاله‌زار نو مشغول خیاطی است. او از روز‌هایی می‌گوید که این خیابان پر بود از مشتریانی که وضع مالی خیلی خوبی داشتند و حاضر بودند برای خرید یک دست لباس مبلغ زیادی بپردازند: «چون مشتریان اینجا همگی آدم‌های طبقه مرفه جامعه بودند کارگران کارگاه‌های خیاطی و بقیه مغازه‌ها مجبور بودند همیشه با ظاهری شیک و مرتب سر کار حاضر شوند. هر مزون و کارگاه خیاطی ۲ قسمت داشت؛ یکی کارگاه که محل دوخت و برش لباس بود. دیگری سالن کوچکی بود که ما به آن «اتاق» می‌گفتیم.

این اتاق مبله بود و تمیز و شیک نگه داشته می‌شد و مشتری برای سفارش یا پرو لباس به آنجا می‌رفت و مستقیم وارد کارگاه نمی‌شد.» حالا که لاله‌زار از آن روز‌ها فاصله گرفته است کارگاه و اتاق برای خیاط‌ها فرقی ندارد و خیلی‌ها یکی از این ۲ بخش را فروخته یا اجاره داده‌اند. فیض‌آبادی می‌گوید: «مشتریانی که به اینجا می‌آمدند افرادی دست به جیب و اغلب کارمند بودند. آن زمان دوخت یک دست کت و شلوار در لاله‌زار با خرید پارچه و اجرت دوخت حدود ۳ برابر قیمت خرید کت و شلوار حاضری تمام می‌شد. با اینحال خیلی‌ها ترجیح می‌دادند به اینجا بیایند و پارچه‌های انگلیسی و آلمانی و بعد‌ها پارچه مقدم بخرند و سفارش دوخت بدهند.»

خیاطی‌هایی که اسم و رسم داشت

هر خیاطی برای خود قیمتی داشت. البته خیلی از خیاط‌های امروزی لاله‌زار معتقدند که دوخت‌های باکیفیت و برش‌های‌تر و تمیز این خیاط‌ها باعث می‌شد تا مشتریان خاص سراغ آن‌ها را بگیرند و پول خوبی بابت دوخت لباس و به‌خصوص کت و شلوار بدهند. فیض‌آبادی می‌گوید: «اغلب مشتریان خیاطی یزدی در این خیابان وزیران، نمایندگان مجلس، سفیران و وکیل‌ها بودند. خیاطی‌های آرامی و بروجردی هم مشتریان خاص زیادی داشتند. البته پول خوبی هم می‌گرفتند و هر کسی از مشتریان لاله‌زار نمی‌توانست برای آن‌ها سفارش ببرد.»

وی از رونق خیاطی در دهه ۴۰ می‌گوید که او و همسن و سال‌های او را به سمت کارگاه‌های لاله‌زار کشاند و بعد از مدت کوتاهی به یک اوستاکار ماهر تبدیل کرد: «زمان ما رسم بود که بچه‌ها بعد از ۱۰سالگی، هنر و حرفه‌ای را یاد بگیرند. زمان ما خیاطی بین مردم وجهه خیلی خوبی داشت. ما هم عاشق این بودیم که خیاط شویم. خیاط‌ها همیشه ظاهری آراسته و به منظم بودن و مرتب بودن شهرت داشتند. به همین دلیل من شغل خیاطی را انتخاب کردم.»

شب عید چراغ کارگاه‌ها تا سحر روشن بود

«شعبان آکو» با گچ مخصوص خیاطی خطوطی روی پارچه رسم می‌کند تا به موقع آن‌ها را قیچی کند. او از روز‌هایی می‌گوید که کت و شلوار، تازه به بازار آمده بود و خیاط‌ها خیلی به مدل این لباس و دوخت آن آشنا نبودند: «۲، ۳ مدل بیشتر نبود که آن را هم با اضافه و کم کردن جزئیات به مدل‌های متفاوت تبدیل می‌کردیم. کت و شلوار لباس فرنگی بود و تا قبل از آمدن آن مردم آشنایی زیادی با لباس‌های رسمی نداشتند. وقتی پوشیدن کت و شلوار در اداره‌ها اجباری شد مردم کم‌کم به پوشیدن کت و شلوار روی آوردند. خیاط‌ها هر چند وقت یکبار به اتحادیه می‌رفتند و ژورنال‌های جدید لباس و کت را به کارگاه می‌آوردند. خیلی‌ها هم از همین خیابان لاله‌زار به خارج می‌رفتند و دوره‌های تخصصی می‌دیدند. این خیاط‌ها از گران‌ترین خیاط‌های لاله‌زار بودند که معمولاً اعیان و درباری‌ها و وزیران و وکیلان مشتریان آن‌ها بودند.»

آکو مشتری داشت که هر سال که از امریکا به ایران می‌آمد چند دست کت و شلوار برای خود می‌دوخت و با خود می‌برد و می‌گفت که هزینه دوخت لباس شخصی در آنجا خیلی گران است. مشتریان این خیابان و خیاطی‌هایش همیشگی و ثابت بودند: «کارمند‌ها از مشتری‌های ثابت ما بودند که در سال معمولاً ۱۲ دست کت و شلوار سفارش می‌دادند. یعنی به محض اینکه دوخت کت و شلواری تمام می‌شد پارچه دیگری می‌خریدند و باز آن را برای دوخت پیش ما می‌آوردند. شب‌های عید خیابان لاله‌زار جای سوزن انداختن نبود. کارگاه‌ها تا صبح باز بود و کارگران شبانه‌روز به لباس‌ها سوزن می‌زدند تا سفارش‌ها به موقع حاضر شود. از برج دهم به بعد هیچ کارگاهی سفارش لباس برای عید را قبول نمی‌کرد.»

کارگر‌هایی که سل می‌گرفتند

بالکن کارگاه را با دست نشان می‌دهد و از روز‌هایی می‌گوید که هنوز برق به این خیابان نیامده بود و برای گرم کردن اتو‌ها باید از زغال استفاده می‌کردند. چرخ‌های خیاطی‌هم که پدالی بود و هفته‌ای نبود که عضلات پای چرخکار‌ها نگیرد: «هر کارگری که تازه‌واردتر بود مسئول روشن کردن زغال‌ها می‌شد. همیشه گونی زغال در بالکن‌ها وجود داشت. کارگران در کارگاه آنقدر دود زغال و خاکستر را تنفس می‌کردند که سل می‌گرفتند. بعد‌ها که برق آمد کار راحت‌تر شد. اما فشار برق جوابگوی همه لوازم برقی کارگاه نبود و معمولاً تعدادی از اتو‌ها و چرخ‌ها همیشه خاموش می‌ماند و از بقیه آن‌ها برای کار استفاده می‌شد. اما چرخ‌های صنعتی برقی خیلی کار را جلو انداخت.» آکو با بیان این مطلب از حساسیت مشتریان می‌گوید و استرسی که کارگران به جان می‌خریدند تا لباس دوخته شده مورد پسند مشتری قرار گیرد:

«تا مشتری لباس را پرو کند و آن را ببرد ما، کارگران مدام در فشار و استرس بودیم. کوچک‌ترین ایرادی لباس را دوباره به کارگاه برمی‌گرداند. خیلی‌ها هم به دلیل هزینه‌های زیادی که می‌پرداختند هیچ خطایی را قبول نمی‌کردند و اگر ایرادی می‌دیدند می‌خواستند که پارچه را پس بگیرند و جای دیگری بروند. صاحب مزون‌ها برای اینکه مشتریان را نگه دارند خدمات زیادی به آن‌ها می‌دادند. شیک بودن مزون از یک طرف، پذیرایی از مشتری با نوشیدنی از یک طرف. خیلی‌ها هم واکسی‌های خیابان لاله‌زار را صدا می‌زدند تا در مدتی که مشتری در کارگاه است کفش‌هایشان را واکس بزنند. اما عمر این خیاط‌خانه‌ها درلاله‌زار بیش از این دوام نیاورد و سال‌هاست که خیابان لاله‌زار این مشتریان را به خود نمی‌بیند.»

بازدید از کارخانه مقدم

«همه ما خیاط‌های قدیمی پادویی و شاگردی را تجربه کرده‌ایم. خــرده کار‌های کارگاه مخصــوص پادوهـا بــود. چند ماه اولی که من به کارگاه آمده بودم باید زغال را برای اتو‌های زغالی روشن و آن‌ها را گرم می‌کردم. شب که به خانه می‌رفتم مادرم می‌پرسید: مگر تو کجا کار می‌کنی؟ می‌گفتم: در کارگاه خیاطی. می‌گفت: پس چرا هر روز سر و رویت سیاه و دود گرفته است؟! برق که آمد کار‌ها بهتر شد. شب به شب مأموران اداره برق می‌آمدند و پولی بابت برقی که مصرف کرده بودیم می‌گرفتند.» این‌ها را «خسرو نجارزاده» می‌گوید که ۶۲ سال است در لاله‌زار، به خیاطی و دوخت‌ودوز مشغول است.

او می‌گوید: «کارخانه پارچه مقدم در نظرآباد بود. یک روز از طرف این کارخانه به لاله‌زار آمدند و ما را به بازدید از کارخانه مقدم دعوت کردند. پذیرایی شدیم و کارخانه و پارچه‌هایی را که تولید می‌شد به ما نشان دادند تا خیاط‌ها بیشتر با این پارچه آشنا شوند. آن زمان پارچه‌های انگلیسی هم خیلی مد بود که رقابت زیادی با پارچه‌های مقدم داشت.»

او از مشتریان یکی از شرکت‌های معروف می‌گوید که در نزدیکی لاله‌زار مشغول به کار و مشتری دائمی کارگاه خیاطی‌اش بودند: «اغلب این کارمندان هر ماه لباس جدید سفارش می‌دادند. خوش‌پوش بودند و به سر و وضع خود می‌رسیدند. شرکت بعد‌ها از این اطراف جابه‌جا شد و کارمندان به جای دیگری سفارش دوخت می‌دادند.» نجارزاده برای تک تک مشتریان، حداقل سالی ۱۲ دست کت و شلوار و پالتو و بارانی می‌دوخت، اما برای خودش تنها فرصت دوخت یک دست لباس را در سال داشت.

منبع: فرارو

کلیدواژه: مغازه های الکتریکی خیابان لاله زار دست کت و شلوار کارگاه خیاطی لاله زار کارگاه ها سفارش ها مغازه ها خیاطی ها خیاط ها خیلی ها مزون ها روز ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۶۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ هزار کودک خیابانی در تهران

آفتاب‌‌نیوز :

سید علی کاظمی درباره کاهش آسیب‌ها برای کودکان خیابانی یا در موقعیت خیابان گفت: این کودکان شرایط متنوع و مختلفی دارند و طبق برنامه‌ریزی دادستانی تهران یک طرح در سه ماهه پایانی سال برای این کودکان اجرا شد.

وی ادامه داد: ابتدا کودکان کار و خیابان سرشماری شدند؛ البته هیچگاه نمیتوان ادعا کرد که آمار دقیقی از تعداد کودکان خیابانی وجود دارد و در هیچ کشوری هم اطلاعات کاملی در این زمینه نیست اما مطابق سرشماری که انجام شد و این آمار توسط سرشماری شهرداری اعلام و چشم‌اندازی در این خصوص ارائه شد و بعد از اینکه به مرحله اجرای طرح وارد شدیم، آمارها حاکی از صحت اطلاعات سرشماری بود.

کاظمی اضافه کرد: طرح شناسایی و ساماندهی کودکان کار و خیابان ابتدا با چهار ون آغاز شد و اکنون به ۲۲ ون افزایش یافته است. در این زمینه طرح آزمایشی اجرا شد و پس از آن طرح عملیاتی کلید خورد که در نتیجه آن تا پایان سال گذشته حدود هزار کودک شناسایی و مورد حمایت قرار گرفتند.

معاون وزیر دادگستری با تاکید بر رویکرد خانواده محوری در حمایت از کودکان کار و خیابان افزود: فرآیندهای حمایت از این کودکان دارای پیچیدگی‌های بسیاری است؛ فرایندها شناسایی و اقدامات اجرایی انجام شده است و در سال جاری دستورالعمل جامع تدوین خواهد شد و در قالب رهنمود ملی منتشر می‌شود.

معاون وزیر دادگستری درباره اجرای طرح‌های حمایتی برای کودکان بازمانده از تحصیل این موضوع را از اولویت‌های مرجع ملی حقوق کودک در سال جاری برشمرد و افزود: آنچه در طرح ساماندهی و حمایت از کودکان کار و خیابان دریافتیم این بود که اگر این کودکان در مدارس باشند هیچگاه گرفتار خیابان نخواهند شد؛ بنابراین با خانواده کودکان ارتباط برقرار کردیم و ضرورت ادامه تحصیل کودکان را مورد تاکید قرار دادیم.

کاظمی ادامه داد: برآوردهای اولیه این بود که کودکان به دلیل فقر در خیابان هستند اما با بررسی‌های بیشتر و دقیق‌تر دریافتیم که علت حضور کودکان به‌ویژه اتباع این است که چون مدرسه نمی‌روند خانواده با وجود توانایی در تامین هزینه‌های کودک اما ترجیح می‌دهد که او بیکار نباشد و کار کند در صورتی که اگر در مدرسه باشند موضوع کودکان کارو خیابان هم حل خواهد شد.

دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک افزود: سعی داریم تا با حمایت از کودکان بازمانده از تحصیل، عدالت اجتماعی و بازماندگی از تحصیل را کم کنیم و در این زمینه شاخص‌های جدیدی تدوین شده است و همکاری خوبی با وزارت آموزش و پرورش انجام دادیم و باید برنامه‌ها و سیاستگذاری ها به‌گونه‌ای باشد که کودکی در ساعات آموزش در خیابان یا منزل نباشد.

وی اضافه کرد: بررسی موضوع کودکان بی‌هویت، ساماندهی فرایندهای اجرایی و بودجه‌ریزی حقوق کودکان، پیگیری مطالعات حقوق کودک، نقش تغییرات اقلیمی و تاثیر بر حقوق و رفاه کودک، علت طرد کودکان و سقط جنین از جمله موضوعاتی است که در سال ۱۴۰۳ به عنوان اولویت‌های مرجع ملی حقوق کودک در دست بررسی قرار دارد تا راهکارهای حل برای برخورد با مشکلات کودکان در این حوزه‌ها را شناسایی کنیم و ورود جدی داشته باشیم همچنین برنامه جامع استان‌ها در زمینه حقوق کودک تدوین خواهد شد و در کنار موارد یادشده اصلاح قوانین و مقررات مربوط به کودکان و نوجوانان را در دستور کار داریم تا به قانون جامع برای احقاق حقوق کودکان دست یابیم.

معاون وزیر دادگستری با اشاره به اصلاح قوانین و مقررات حوزه کودکان و نوجوانان افزود: سال گذشته آیین‌نامه اجرایی قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ به تصویب هیأت دولت رسید و شیوه‌نامه آن مشتمل بر ۷۵ ماده تدوین و ابلاغ شد و نتیجه این اقدامات اصلاح و تسهیل فرایند فرزندخواندگی بود و در استان‌هایی که این طرح اجرایی شد، از جمله در تهران و مشهد با وضعیت بسیار خوبی روبرو شدیم.

کاظمی با اشاره به نتایج مطلوب مشارکت خانواده‌ها در نگهداری از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست گفت: در شیرخوارگاه حضرت علی اصغر(ع) در مشهد، پایان سال گذشته کودکی نبود همچنین در شیرخوارگاه حضرت رقیه(س) تهران نیز همه کودکان به فرزندخواندگی رفته بودند. در شیرخوارگاه حضرت شبیر و حضرت آمنه(س) نیز تعداد کودکان به طور قابل ملاحظه‌ای کاسته شد.

دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک درباره اقدامات اجرایی برای کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست به راه‌اندازی مجتمع‌های شوق زندگی اشاره کرد و گفت: این مجتمع‌ها به واقع چند منظوره هستند و همه خدمات مورد نیاز برای کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست را ارائه می‌دهد.

کاظمی با اشاره به تجربه و ابتکار خوب دادگستری استان خراسان رضوی در راه‌اندازی مجتمع شوق زندگی از اجرای مرحله دوم این طرح در مشهد خبر داد و افزود: بهترین تقدیر از این اقدام ابتکاری، گسترش و ترویج آن بود که با همکاری قوه قضاییه و دولت، این مجتمع‌ها اکنون در ۶ استان راه‌اندازی شده است و در دیگر استان‌ها نیز در حال شکل‌گیری است.

وی اضافه کرد: اکنون در شیرخوارگاه حضرت آمنه(س) یک مجتمع ویژه شوق زندگی برای کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست ایجاد شده است و با راه‌اندازی این مجتمع، زمان واگذاری این کودکان به خانواده‌های متقاضی از حدود ۲۹۰ روز به ۶۰ روز کاهش یافته است ضمن اینکه اطلاعات و پرونده‌های مربوط به همه کودکان مرتب شده و با همکاری قاضی مستقر در این مجتمع و مددکاران، اقدامات موثری برای کودکان انجام شده است.

دبیر مرجع ملی حقوق کودک، مجتمع‌های شوق زندگی را ایستگاههایی با ارائه خدمات چند منظوره برای کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست برشمرد و ابراز امیدواری کرد که این مجتمع‌ها در همه استان‌ها راه‌اندازی شود.

دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک به تهیه پیش‌نویس اصلاحی برای قانون حمایت از اطفال و نوجوانان با رویکرد حمایت از کودکان در فضای مجازی و ارتباط با رسانه‌ها گفت: این پیش‌نویس سال قبل تهیه شد و البته هنوز نیاز به بررسی دارد و در سال جاری به دولت تقدیم خواهد شد.

دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک با اشاره به پیگیری لایحه پلیس اطفال گفت: بررسی این لایحه اکنون در کمیسیون حقوقی قضایی به اتمام رسیده و امیدواریم امسال در مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد زیرا تشکیل پلیس اطفال در کشور یک ضرورت است.

کاظمی از تشکیل کمیته آمار حقوق کودک با مصوبه شورای آمار خبر داد و در این باره گفت: آمار مربوط به کودکان در وزارتخانه‌های محوری و مهم از جمله وزارت آموزش و پرورش، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، سازمان بهزیستی کشور ساماندهی شده است.

معاون وزیر دادگستری با اشاره به انبوه شاخص‌ها در زمینه اطفال و نوجوانان بر لزوم ساماندهی این شاخص‌ها تاکید کرد و افزود: پس از تدوین شاخص‌ها هرگونه تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در زمینه حقوق کودکان و نوجوانان مبتنی بر داده‌های آماری انجام می‌شود.

دبیر مرجع ملی حقوق کودک اظهار داشت: یکی از سختی‌ها در این زمینه وجود ازدیاد و تنوع و تعدد شاخص‌ها است اما با ساماندهی و تعیین شاخص‌ها، نظام پایش و ارزیابی حقوق کودک از سال جاری در کشور اجرایی می‌شود.

وی با اشاره به طراحی سامانه حقوق کودک مرجع ملی اظهار داشت: بارگذاری اطلاعات حقوق کودک در این سامانه در حال انجام است و امسال دسترسی عموم به اطلاعات این سامانه فراهم خواهد شد.

کاظمی اضافه کرد: اطلاعات مربوط به اقدامات حقوق کودکی، قوانین و مقررات حوزه کودکان و نوجوانان، برگزاری نشست‌ها و فعالیت‌ها، اقدامات استانی و به‌طور کلی وضعیت کودکان در این سامانه قرار داده می‌شود.

معاون وزیر دادگستری با اشاره به کنوانسیون سازمان همکاری‌های اسلامی در مورد حقوق کودک، افزود: پیش‌نویس این کنوانسیون سال گذشته توسط سازمان همکاری‌های کشورهای اسلامی تهیه شد و اصلاحیه مدنظر خود را با همکاری اساتید حوزه و دانشگاه اعلام کردیم و امیدواریم امسال به نتیجه برسد و با عنوان «سند جده» تصویب خواهد شد.

وی یادآور شد: این سند سال ۲۰۰۵ با عنوان میثاق حقوق کودک در اسلام تهیه شده بود اما اکنون با عنوان کنوانسیون کشورهای عضو سازمان همکاری‌های اسلامی در دست تهیه است که در آن همه مقررات حقوق کودک تجمیع شده است.

کاظمی افزود: سال گذشته گزارش ملی جمهوری اسلامی ایران( گزارش پنجم و ششم) به کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد ارائه شد و به تکلیف قانونی خود عمل کردیم.

وی، هماهنگ سازی دستگاه‌ها در موضوعات مرتبط با حقوق کودک را از جمله وظایف مرجع ملی حقوق کودک برشمرد و در این باره اظهار داشت: پنج جلسه شورای هماهنگی مرجع ملی حقوق کودک و حدود ۵۲ جلسه کارگروه‌های شورا نیز برگزار شد و در کنار آن با توجه به نیاز به سیاستگذاری دقیق و ارتباط با کنشگران، ۶ کارگاه نظام حمایت از کودکان و نوجوانان با رویکرد هم‌اندیشی، چالش‌ها و راهکارها در حوزه‌های مختلف مروبط به حقوق کودکان از جمله بازماندگان تحصیل، کودکان کار و خیابان و کودکان اتباع و کودکان بدسرپرست و بی‌سرپرست برگزار شد.

منبع: خبرگزاری ایرنا